Miss Medy, bu sayfaya girince spontan olarak mırıldandığım nida'yı aynen yazıyorum.
"Ugh Manitu!"
Bu hayret ifadesini söyledikten sonra haliyle aklım teksas tommiks'lere kaydı. Sonra bunları nasıl bulduğunuzu, her gün beni nasıl hayrete düşürebildiğinizi düşündüm. Tabi ki anlık muhakeme film şeridi gibi zapdedilemiyor. İşlemci'nin cache'den ram'e, ram'de bulamayınca HDD'ye gitmesi gibi birden eski hatıralarıma döndüm.
Sizden iyi olmasın h'aza beyefendi olarak yaratılmış sakin bir arkadaşım özel merakı nedeniyle 80'li yıllarda yerli arabasını satıp tonla külfete girdikten sonra mercedes almıştı. Binbir hevesle sahip olduğu arabasını galeriden aldıktan sonra kırmızı ışık yandığında öndeki arabanın tamponuna hafifçe dokunmuş. Çarpma şiddetli olmadığı için öndeki aracın şöförü elini sallayarak önemli değil işareti yapmış. Yeşil yanınca peşpeşe hareket etmişler. Bizimki yeni arabasına alışma gayreti içindeyken trafik tekrar durduğunda yine aynı arabaya biraz daha sert toslamış. Öndeki şöför yine aşağıya inmeden dikiz aynasından parmağını sallayarak daha dikkatli ol işareti yapmış. Yine hareket etmişler ama kırmızı ışıkta bizim efendi arkadaş tekrar toslamış.
Sıkışık trafikte aşağıya inme fırsatı bulamayan öndeki şöför bu sefer geriye dönüp iki eliyle kızgınlığını ifade eden hareketler yapmış. Neyse yeşil ışık imdada yetişmiş yeniden hareket etmişler. Karınca ezmez tabiatlı arkadaşım utancından kroke vaziyetteyken nihayet ulus meydanındaki büyük kavşağa ulaşmış ancak ne yazik ki yine aynı arabaya toslayarak durabilmiş. Çılgına dönen öndeki şöför bu sefer arabadan adeta atlayarak dışarı çıktıktan sonra "Çarpmaya mecbur musun kardeşim" diyerek bağırmaya başlamış...
Ne alaka diyeceksiniz. Açıklayayım. Bana ve benim gibilerine, dört aydır her gün "Ugh Manitu" dedirttiğiniz için hafızamda kalan tekrar'la ilgili en belirgin anı buydu...
Harika arkadaşım "İyi ki varsın"