kursiyer

Türk Sinemasından Seçmeler

-Guzel oldugunuz kadar kustahsiniz da.

-Annecigim, ben bu amcayi cok sevdim. Ona baba diyebilirmiyim?

-Bana annemi tekrar anlatir misin babacigim? Senin annen bir melekti yavrum.

-Neden agliyorsun annecigim? Hayir yavrum aglamiyorum. Gozume toz kacti. -Benim de senin yaslarinda bir oglum vardi evladim.

-Seni sevmiyorum, seninle oyun oynadim, bunu anlamadin mi hala. ( Aktor veya aktrist amansiz bir hastaliga_genellikle ince hastaliga_ tutuldugu zaman sevgilisine soyledigi ilk cumle.)

-Annen sen dogarken oldu yavrum.

-N’olur gercegi soyleyin doktor yasayacak miyim?

-O kizla evlenirsen, seni mirasimdan mahrum, evlatliktan men ederim.

-Nayir Necla, n’olamaz.

-Hayir siz kovmuyorsunuz, ben vazifemden istifa ediyorum.

-Tanrim, bu resim… bu resim… -Ben fakir bir gencim, sen ise zengin bir fabrikatorun kizisin.

-Biz ayri dunyalarin insaniyiz.

-Aman tanrim, goremiyorum… Goremiyorum.. Kor oldum.

-Goruyorum… Goruyorum..

-Evlenince pembe pancurlu bir evimiz olacak

. -Aman Allahim, ne kadar mesudum.

-Hayir.. Durun..! Kemal sucsuzdur.. Aradiginiz suclu benim !

-Bizim bu dunyada yasamaya hakkimiz yok mu be hakim bey abicim. Ha? -Bu ses.. Bu ses.. Olamaz, git.. Git buradan.. -Vucuduma sahip olabilirsin ama ruhuma asla.

-Ustlendigin vazife cok muhim Kemal, bu gorevi layikiyla yapacagindan eminim.

-Ben kor bir gencim, hayatimi keman calarak kazanirim. Rica ederim duygularimla oynamayin.

-Sen arkadasimin askisin.

-Sizi ebediyete kadar bekleyecegim.

-Lutfen haddinizi biliniz. -Metanetinizi muhafaza ediniz. Tanridan umit kesilmez.

-Tanrim ne kadar bedbahtim. -Bana yillar once cilgincasina sevdigim bir kadini hatirlattiniz…

-Babanin kanini yerde koma ogul.

-Iste bana yazmis oldugun ask dolu mektuplar. Meger hepsi yalanmis. Al bunlari.

-Hayir Tamer… Olaylar sandigin gibi degil.

-Fakirsin sen.. Fakir.. Fakir..

-Beni paranla satin alabilecegini mi sandin? -Bu resimdeki amca kim anne?

-Sen kac yigidim, ben onlari oyalarim. -Hayir.. Hayir.. Tertemiz hislerimle oynadin benim.

-Biliyordum.. Olmedigini biliyordum Rifat.

-Oh ne saadet. -Yaa Justinyanus, iste buna Osmanli tokadi derler. -

Yettim yigidim. -Yavrum Istanbul sana neler etmis?

-Saadet dolu yuvamiza kara bir golge dusurdun. -Bizim gibi insanlar serefleri icin yasarlar, namuslari icin olurler. Ama sen bunu anlayamazsin. -Ben artik yarim bir insanim.

-Cocugumun ameliyat parasi icin yaptim herseyi. -Aglamak istiyorum. -Demek ikimizde ayni kadini sevdik.

-Olmadi Neriman, yapamadim.. Seni unutamadim.

-Ben sirtimda tas tasir, yine seni okuturum yavrum. -Soyleyemedim anne, babamin simitci oldugunu yine soyleyemedim !

-Son nefesimde herseyi itiraf etmek istiyorum. Katil benim.

-Demek askimiz bir yalandi.

-Parayla saadet olmaz evladim, bunu sakin unutma.

-Tanrim neden, neden ben!

-N’allahim…sen sen …bu ses n’olamaz…